Geen eind, maar een begin.
Blijf op de hoogte en volg Chiara
18 Maart 2014 | Haïti, Passe Catabois
kleine drie weken over zijn van alle maanden die ik in Haïti heb mogen
doorbrengen. Lijkt de tijd alleen voor mij zo snel te gaan, of delen
jullie dit gevoel?
De ouders van Rob met de groep vrijwilligers zijn een week geleden
vertrokken en ook Ben is maandagochtend voor een tijdje teruggekeerd
naar zijn familie en vrienden. Er heerst weer een bepaalde rust rondom
het gasthuis, al lijkt mijn leven er niet rustiger door te worden.
Nog even en dan moet ik gaan beginnen met het afronden van mijn werk
als juffrouw. De klas moet worden schoon gemaakt,
onderwijskundigenrapporten moeten worden geschrevenen en alles moet
worden klaargelegd voor de volgende leerkracht. Al is het nog niet
helemaal afgelopen, het aftellen is nu toch écht begonnen. Aangezien
de grootste veranderingen zich vaak niet in de laatste drie weken
voordoen, kan ik zeggen dat ik de meisjes straks met een gerust hart
naar Nederland laat gaan. Alle drie zijn ze enorm gegroeid, zowel op
onderwijskundig gebied als emotioneel. Ik vind het nog steeds
wonderbaarlijk mooi elke vorm van groei van zo dichtbij mee maken.
Lisa, Anne-Rose en Miriam zijn niet alleen mijn leerlingen, ze zijn
ook mijn buurmeisjes, mijn vriendinnetjes en een groot deel van mijn
leven hier.
De afgelopen weken heb ik natuurlijk weer van alles mee mogen maken.
Ik heb brood mogen bakken bij de plaatselijke bakker, ben naar het
strand geweest, ben oma geworden van een stel kuikentjes en ben samen
met Ben een kerk wezen opzoeken in La Boussie. Weer een hele hoop
leuke, en mooie ervaringen. Toch is dat nog niet alles..
Ik kan nu met zekerheid zeggen dat mijn avontuur hier straks niet zal
stoppen. Sterker nog, dit is het begin van een heel nieuw hoofdstuk in
mijn leven. Een hoofdstuk waar Haïti nog een lange tijd een rol in zal
spelen.
Sommige van jullie hebben misschien al het één en ander gelezen op
mijn Facebookpagina over het starten van voetbalteams. Een project
waar nu ongeveer anderhalve maand aan gewerkt wordt en grote stappen
in de goede richting maakt. Ondertussen heb ik 4 scholen en een crew
van 3 Haitiaanse jongeren en mijzelf bij elkaar. Anel is de leider in
Haiti, Ille zijn plaatsvervanger en Anssy mijn tolk. Afgelopen vrijdag
had ik een dag vrij gekregen en ben ik de vier betrokken scholen gaan
bezoeken. Iedereen was erg gastvrij en ik heb mijn ogen uitgekeken. De
echte Haitiaanse schooltjes hier zijn in niks te vergelijken met de
Nederlandse scholen die wij kennen.
Later die middag hadden we onze eerste vergadering. Nog nooit heb ik
iemand zo enthousiast gezien over voetballen als deze 7 mensen. Elke
school krijgt zijn eigen voetbalteam inclusief outfits, ballen, ect.
en elk jaar voor de zomervakantie zal er een grote wedstrijd worden
gehouden met één winnende school. Er zullen nog ongeveer 2 tot 3
meetings komen, waarna we het hele plan uitgeschreven en getekend op
papier zullen hebben.
Als ik straks thuis kom rest mij nog maar één belangrijk ding om te
doen; alle benodigde spullen en geld bij elkaar krijgen vóór oktober
2014. Mijn hart draait overuren als ik denk aan al deze kinderen,
spelend in hun eigen voetbalelftal.
Nu zul je misschien denken, wat bezielt dat meisje om dat allemaal op
zich te nemen? Maar hey, wie had ooit gedachten dat mijn leven er zo
avontuurlijk uit zou gaan zien?
-
18 Maart 2014 - 22:02
Chiaraaa:
Beste lezers,
Graag wil ik nog even met jullie wat stukjes delen die ik nog niet zo lang geleden op mijn Facebook heb gepost. Ik ben van mening dat er ook aandacht besteed moet worden aan de minder leuke en verdrietig kanten van het leven hier.
Februari 2014: ' Our people are so hungry right now that children cry for food. Desperate mothers dig white clay out of the ground, add water and some spices, and form them into "cookies". These cookies are baked in hot coals and fed to the children. A belly full of something is better than nothing. We have no idea what hunger really is. '
Februari 2014: 'There is still no rain (since Oct 2013!) . Animals are starting to die from lack of food and the rivers are drying up. Pleas, pray for lasting, gentle, nourishing rain for this country.'
Midden maart 2014: ' Sinds mijn terugkomst in januari is er nog maar één goede regenbui gevallen. De grond is kurkdroog wat betekend dat er nog steeds weinig voedsel groeit. De mensen hebben nog minder te eten dan normaal en het schijnt in jaren niet zo erg meer te zijn geweest. Meerderen malen ben ik met mijn neus op de keiharde feiten gedrukt; Haïti verkeerd in extremen hongernood. Een erg trieste gebeurtenis, maar vooral, een zorgwekkende situatie... '
-
19 Maart 2014 - 19:28
Anne :
Wauw, Chiara, wat bijzonder dat je dit project bent gestart, heel gaaf en prachtig dat je zo betrokken wilt blijven bij de ontwikkelen van meer Haitiaanse kinderen!
Geniet van je laatste weekjes, het zal weer apart zijn om hier in NL te zijn en al die indrukken en dingen te verwerken... je hebt er zo intensief geleefd en genoten. Doe dat nog maar even zo lang het kan. Groetjes! -
20 Maart 2014 - 08:36
Marieke De Vries:
Hoi Chiara, wat leuk je voetbalproject. In juni is er in Houten het WK adoptiekids en er doen weer een flink aantal teams van Haitiaans geadopteerden jongens en meisjes mee. zie ook www.wkadoptiekids.nl Als je in Nederland bent, misschien een goede gelegenheid om promotie te maken voor jouw voetbalteams in Haïti. Groet, Marieke -
22 Maart 2014 - 17:23
Carla Giorgio:
Lieve Chiara,
Alweer bedankt voor je mooi verslag. Ik ben weer super trots op jou en alles wat je daar doet. Ik beloof je dat ik alles zal doen om je initiatieven te doen slagen. Ik ben al bezig met het verzamelen van spullen om een grote rommelmarkt te organiseren voor Haïti. We zullen het samen doen, schat!!!!!
Love you
Je mamma
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley