De laatste zegen
Blijf op de hoogte en volg Chiara
27 April 2014 | Nederland, Vlaardingen
Voor sommigen is Nederland home sweet home. Ik zie het meer als gewoon home. Zo'n drie weken geleden werd ik op een liefdevolle manier ontvangen op Schiphol. De warme omhelzing van mijn familie deed me goed. Even voelde ik een last van mijn schouders verdwijnen, maar tegelijkertijd besefte ik ook dat ik de volgende ochtend niet meer in Haïti zou wakker worden. Ik was moe, gelukkig en verdrietig tegelijk.
Ondertussen ben ik zo’n drie weken thuis en doe ik hard mijn best mijn leven hier weer op te pakken. Ik had eerlijk gezegd verwacht dat zo iets vanzelf zou gaan , maar soms ervaar ik dat toch als ontzettend lastig. Het leven hier is niet zo zeer veranderd, maar ik duidelijk wel.
De laatste weken in Passe Catabois waren heerlijk met de meeste warme knuffels. Uit verschillende uithoeken doken Haïtianen op voor een warme laatste groet en niet te vergeten hun laatste zegen. Momenten van dankbaarheid en gemis, gepaard met een lach en een traan.
Toch vulden ook stressvolle vergaderingen de dagen. Mijn stichting ondergaat grote veranderingen, en ook in Passe Catabois zullen veranderingen plaats gaan vinden. Teams gaan op voetbalvelden strijden. Niet alleen een strijd om een beker, maar ook een strijd naar een beetje meer geluk in een leven vol zorgen en verdriet.
Mijn verhalen onder de naam juffrouw Chiara, zullen voor nu hier eindigen. Ik hoop dat ieder van jullie mijn verhalen met net zo veel plezier heeft gelezen als ik ze heb geschreven. Voor mij was het elke keer weer een genot. En niet getreurd, we hoeven geen afscheid te nemen. Op verschillende plekken op het internet gaan mijn verhalen door en ook een stichtingwebsite onder een nieuwe naam ( Together Joyful Haïti ) zal zo snel mogelijk de lucht in gaan.
Vanaf oktober zal ik weer douchen onder een koude douche en rondrennen met donkere kindjes. Lang leve Haïti!
https://www.facebook.com/TogetherJoyfulHaiti
Ondertussen ben ik zo’n drie weken thuis en doe ik hard mijn best mijn leven hier weer op te pakken. Ik had eerlijk gezegd verwacht dat zo iets vanzelf zou gaan , maar soms ervaar ik dat toch als ontzettend lastig. Het leven hier is niet zo zeer veranderd, maar ik duidelijk wel.
De laatste weken in Passe Catabois waren heerlijk met de meeste warme knuffels. Uit verschillende uithoeken doken Haïtianen op voor een warme laatste groet en niet te vergeten hun laatste zegen. Momenten van dankbaarheid en gemis, gepaard met een lach en een traan.
Toch vulden ook stressvolle vergaderingen de dagen. Mijn stichting ondergaat grote veranderingen, en ook in Passe Catabois zullen veranderingen plaats gaan vinden. Teams gaan op voetbalvelden strijden. Niet alleen een strijd om een beker, maar ook een strijd naar een beetje meer geluk in een leven vol zorgen en verdriet.
Mijn verhalen onder de naam juffrouw Chiara, zullen voor nu hier eindigen. Ik hoop dat ieder van jullie mijn verhalen met net zo veel plezier heeft gelezen als ik ze heb geschreven. Voor mij was het elke keer weer een genot. En niet getreurd, we hoeven geen afscheid te nemen. Op verschillende plekken op het internet gaan mijn verhalen door en ook een stichtingwebsite onder een nieuwe naam ( Together Joyful Haïti ) zal zo snel mogelijk de lucht in gaan.
Vanaf oktober zal ik weer douchen onder een koude douche en rondrennen met donkere kindjes. Lang leve Haïti!
https://www.facebook.com/TogetherJoyfulHaiti
-
29 April 2014 - 00:53
Mo:
NICE :) -
14 Mei 2014 - 12:28
Gerda:
Ha Chiara,we zijn zojuist terug uit Zuid-Afrika!
Ik kan mij wel voorstellen dat je last hebt van een soort cultuurshock.....
Ook het leven in Z-A gaat trager en relaxer dan in in Nederland... hier is alles overzichtelijker en keurig netjes ingedeeld.....dat zie je al als je boven Nederland vliegt, alles ingedeeld en opgeruimd....precies afgepast!
Het kan ook wel heel fijn zijn, want afspraken worden over het algemeen nagekomen.
Als je een klacht hebt hoef je je niet af te vragen waar je moet zijn om die te uiten.....Er zijn wel heel veel regels....en daar moet je je aan houden. Soms wel vermoeiend.
Ook hier wordt natuurlijk gelogen en proberen mensen en instanties geld van je af te troggelen,
maar als je een bekeuring krijgt voor een verkeersovertreding kan je daar niet over onderhandelen.
Wij kunnen wel wat van mensen leren die in landen leven waar het leven eigenlijk overleven is.
Zij maken zich geen zorgen voor de dag van morgen, leven meer met de dag van vandaag en zijn gelukkig als ze die dag te eten hebben,een plek om te slapen.
Jij hebt dat mogen ervaren en probeert er te zijn voor kinderen die ook recht hebben op een gelukkige jeugd met goed voedsel. medische zorg en educatie!
Suc6 alvast in oktober!
dikke knuffel, ook van Ernst,
Gerda
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
