Klimaat, bevolking, voedsel, feest en pubers..

Lieve familie, vrienden en lezers,

Ik heb al meerdere keren een aantal vragen gehad over het klimaat, de bevolking en het voedsel hier. Ik zal dan ook maar eens even de tijd nemen om deze vragen een beetje te beantwoorden..

Aan het klimaat kan ik gelukkig aardig wennen. Ik ben iemand die het al snel te koud heeft en daar zal ik hier niet zo snel last van hebben volgens mij. Het tegenovergestelde eerder. In mijn klaslokaal heb ik een ventilator en dat helpt mij om de dag prima door te komen, zonder dat het zweet tot aan mijn enkels zit. Toch heb ik het idee alsof mijn zweetdruppeltjes zichzelf opsparen voor als ik dan later mijn klaslokaal weer uitstap. Ook in het weekend voel ik me soms net een lekkende kraan. Ik snap nu waarom iedereen zegt dat ik hier genoeg moet drinken. Wel heeft het hier, zoals ik eerder al eens zei, een aantal keer flink geregend. . Het zijn dan buien van een uurtje, maar het lijkt dan net of de hemel naar beneden komt vallen. Het gaat ook (tot nu toe) meestal gepaard met onweer, wat ik eigenlijk helemaal niet zo leuk vind. Wel kun je de bliksem heel duidelijk zien (als het wat donkerder is) en dat kan ook best mooi zijn. Tijdens de regen is het dan heerlijk koel, maar daarna wordt het broeierig en heel benauwd. Dat is dan weer jammer..

De mensen zijn hier vriendelijk. Iedereen die je passeert zegt vriendelijk bonjour (goedendag) en sommige hoe gaat het me je? Er zijn al een paar mannen/jongens die me hun eeuwige liefde hebben verklaard. Dat gaat dan van; ‘hey hallo, alles goed? Ik zal altijd van je houden, mag ik je telefoon nummer?’ hahahaha. Ze mogen wel wat doen aan hun manier van flirten hier, zo gaat het echt niet werken. Ik bedankt ze, lach ze vriendelijk en subtiel uit, en loop vervolgens gewoon door. Van Jacqueline heb ik een boekje gekregen zodat ik het Creools een klein beetje kan leren. Het is een lastige taal en helaas is het boekje in het Engels, waardoor het niet veel makkelijker gaat. Maar ach.. Ik hoop wel wat woorden te leren, want iets kopen op de markt is best lastig als je je helemaal niet verstaanbaar kan maken.

Het eten hier is best te doen. Je moet wat creatief zijn, maar dan heb je op zich ook wel wat. Vorige week heb ik bijvoorbeeld een keertje bruine bonensoep gemaakt. Wat je met een beetje water, bonen, uien, knoflook en penen al wel niet kunt doen. Ik stond werkelijk waar versteld van mijn eigen kookkunsten. Verder gooi ik van alles in een pan en zie ik wel wat eruit komt. Nooit geweten dan ik kon koken, maar het gaat me tot nu toe aardig af. Ik moet oppassen dat ik het niet ook nog leuk begin te vinden! Op de mark is best nog wel het een en ander te krijgen. Meer dan ik gedacht had eigenlijk. Bonen, uien, knoflook, mini citroentjes, spaghetti, rijst, olie, (bak)bananen, mango, brood, aardappels, eieren, suiker en wat ander spulletjes. Ik heb begrepen dat het ook een beetje afhankelijk is van de weersomstandigheden en het seizoen. Tot nu toe kom ik er al ruim twee weken van rond, dus het gaat prima. Wel ben ik blij als de container er straks is. Ik zou best wat Nederlands troep lusten!

Verder zijn de meiden soms lekker aan het puberen. Er stond laatst een naak jongentje in een van de leesboekjes en daar hebben we natuurlijk hard om moeten lachen met z’n alle. Wij staan tenslotte allemaal met onze zwembroek onder de douche, toch?! Ook kunnen ze soms lekker dwars liggen, maar eigenlijk niet echt anders dan andere kinderen. De hormonen beginnen een rol te spelen, en die willen nog wel eens in gevecht gaan met alles en iedereen. Ik moet lachen als ik terug denk aan mijn eigen puberteit..

Zaterdag was Lisa jarig en dat hebben we gevierd met een lekker stuk ontzettend zoete taart. Maandag vierde zij haar verjaardag in de klas, dus hadden we twee keer feest. Ik had de klas versierd met slingers en wat ballonen voor de extra sfeer. Het gaf een leuk gezicht. De kinderen kregen alle drie een toetertje en het geluid wat daaruit kwam was natuurlijk lachen, gieren, brullen. Mijn hoofd tolt nog als ik eraan terug denk. Lisa trakteerde in de pauze lolly’s en mocht het laatste half uur van de middag zelf iets kiezen om te doen. Samen met twee gasten hebben we druk allerlei kleurplaten gekleurd. Lisa kwam ’s middags namelijk met de vraag of twee vriendinnen mochten komen kijken en dat vond ik geen probleem. Het waren twee Haïtiaanse meiden (Goh, echt?!) die de klas maar al te gezellig vonden. Een van de meiden vertelde mij een klein beetje hoe het gaat op Haïtiaanse scholen (Miriam vertaalde). Ik vond het een schok om te horen dat het hier nog normaal is dat de leerkracht een leerling een pets mag verkopen. Ik had zo iets al wel gehoord van Rob, maar het is toch anders om het van zo’n meisje te horen. Ik kan het me amper voorstellen en een paar minuten greep het verhaal me echt bij de keel. Iedere leerkracht wil haar leerlingen wel eens achter het behang plakken, maar ik zou het nooit over mijn hart kunnen verkrijgen ze ook maar met een vinger aan te raken. Wel ben ik me ervan bewust dat wij die tijd ook hebben gehad in Europa.

Ook heb ik op school het honderdveld geïntroduceerd. Een methode die help bij het uitrekenen van sommetjes. Het beviel zowel de kinderen als mij erg goed. De rekenrekjes zijn dus in de kast verdwenen en dat is hun nieuwe plekje voor de komende tijd. Eens kijken of het goed blijft gaan zodat we op deze manier door kunnen gaan.
De klas gaat er steeds gezelliger uitzien. Met z’n vieren zijn we deze week druk bezig geweest met een verteltafel over natuur. Op die manier wordt de lesstof beeldend en hoop ik dat ze de informatie beter vast houden. Op termijn wil ik dat ook gaan doen met geschiedenis, maar eerst is natuur uitgebreid aan de beurt..

De vorderingen met betrekking tot mijn visum zijn als volgt: Mijn moeder is naar de gemeente Vlaardingen geweest om daar informatie in te winnen over mijn persoonsgegevens en een verklaring van goed gedrag. Het zou namelijk zo zijn, dat ik met die documenten makkelijker aan een visum kan komen. Ze hebben mijn moeder een website gegeven waarop we dat allemaal kunnen aanvragen. Rob en ik gaan keihard ons best doen om dat allemaal te regelen. Als we de documenten hebben, vertrekken we eind deze maand opnieuw naar Port au Prince richting de immigratiedienst. Als ze daar dan een beetje zin hebben om te werken, moet het allemaal lukken.

Met mijn wond gaat het trouwens prima. Aan de buitenrand heeft een dikke korst plaats gemaakt voor een ligt stuk huid, wat ongetwijfeld een blijvend litteken zal zijn. De binnenkant ten grote van een klein coladopje wil nog niet helemaal mee werken en blijft een beetje zacht, maar ziet er wel ‘mooi’ uit. Een prima vooruitgang dus!

Vanmorgen om kwart over 7 ben ik met Joanna een half uurtje wezen joggen. Ja, ja.. joggen! Ik stond versteld van mezelf, want ik had niet verwacht dat ik het zou volhouden. Toch vind ik dat ik het er prima vanaf heb gebracht, en voelde ik me best tevreden toen ik stond te stretchen voor de deur van mijn huisje. Volgende week gaan we nog een keertje samen, en daarna zal ik het helaas zonder Joanna moeten doen. Ik ga proberen het vol te houden!

Lieve Anne, nog heel erg bedankt voor jou eerste kaart die ik mocht open maken. Wat een mooie boodschap staat erin! Ik kijk nu al uit naar de volgende. Ik verzamel ze bij mijn andere kaarten op het bureautje.

Als laatst stuur ik de leerlingen van juffrouw Rachel de zonnige groeten vanuit Haïti. Wat leuk om te horen dat jullie mij op de voet volgen!